Eindelijk weer naar buiten

Eindelijk weer buiten fietsen!Voor mij was het gisteren weer zo ver , eindelijk weer naar buiten. De lente gaat beginnen! Ik heb de echte bikkels de hele winter door gezien maar dat is voor mij niet weg gelegd. Ik ben nogal een watje. Mijn zoon René heeft me mee genomen in januari op een prachtige winterdag. Het was geweldig maar het vroor behoorlijk.  Na een minuut of 20 heb je geen gevoel meer in je tenen en ook het gevoel verdwijnt langzamerhand uit je vingers . Op een of andere manier ga je toch zweten en de ijspegels hangen aan je neus.
Nee dan de sportschool, is wel erg saai maar het uitzicht maakt veel goeds. Overal TV’s met hele interessante programma’s 
à op een of andere manier  kijk je in een sportschool nooit naar sportprogramma’s , wel veel tv’s  op Animal planet, of hoe hele rijke meisjes hun 16-e verjaardag gaan vieren, ook veel discovery met een caleidoscoop aan vreemde onderwerpen. Kortom van alles te zien en dan zijn er nog de mensen! Sommige dames zijn langer bezig in de kleedkamer dan op de werkvloer maar het resultaat mag er wezen. Het maakt me altijd wel erg bewust van mijn gebrek aan smaak. Ik mag ook heel graag kijken naar de instructeurs vooral als ze voor de 10-e keer die dag de serie buikspier oefening leiden. Kortom
mensa sana in corpore sano, dan moeten zij toch wel een hele gezonde geest hebben.
Gisteren dus eindelijk naar buiten en het was heerlijk. Ik fiets graag alleen en ook het liefst in de duinen. Het is gek hoe snel je routine kwijt raakt. Op het einde van het seizoen ben je in 10 minuten op je fiets en weg!  Nu ben je half uur bezig overal dingen vandaan te slepen. Sta je eindelijk buiten en ben je nog de helft vergeten! Mijn favoriete rondje begint vlak mijn huis, over de Zeeweg naar Zandvoort dan over de Boulevard daarna over het Visserspad naar Langevelderslag en met een slinger naar Noordwijk, Katwijk of Wassenaarseslag . Geen stoplichten alleen maar stampen. Naar believen kan je wat aan vastknopen over het Kopje richting de Noord. Ik hou er van eerst tegen de wind in en je later door de wind naar huis te laten duwen.
Je hebt het niet altijd voor het zeggen!
Hoewel ik volkomen pretentieloos rondfiets kan ik mee ook geweldig ergeren aan hele trage groepen die het hele fietspad nodig hebben, enge honden (hij doet echt niets…) met stokken zwaaiende wandelaars, skeeleraars of grote groepen wielrenners, die je spugend en kankerend van de weg afrijden.
Daar tussendoor is het echt heerlijk!  Gisteren was er bijna niemand en heb ontzettend genoten!

Hier een overzichtje van trailguru  Het gaat nog niet snel en ver maar dat wordt vanzelf beter!